ԿԳՄՍ նախարարությունը և չափորոշիչներ մշակող խումբը տեսան, որ առաջին ծրագիրը, որոնք իրենք մշակել էին որպես դպրոցական ծրագիր, մեծ աղմուկ հանեց և բազմաթիվ մասնագետներ խոսեցին և քննադատեցին, և դա նրանք որակեցին որպես սևագիր։ Այս մասին Tert.am-ի հետ զրույցում ասաց ԵՊՀ հայ բանասիրության ֆակուլտետի դասախոս Սերժ Սրապիոնյանը:

Նրա խոսքով, իրենց կռիվը ոչ միայն գրականությունը կարգի բերելն է և ժամանակագրական կարգով ներկայացնելու համար է, այլև, իր խոսքով, դուրս հանել այն աղբը, որն արդի գրականության անվան տակ լցրել են դպրոցական ծրագրում։

«Ոչ ոք չգիտի, թե վաղն այդ աղբը ավելի պարտադիր կլինի , և դասականը կգնա կամընտրականի տակ, թե՞ հակառակը։ Այնուամենայնիվ, նախարարությունը և չափորոշիչներ մշակող խումբը պահեցին այն գրականությունը, որն իրենք էին ուզում, ինչը վկայում է, որ իրենց գլխավոր գերագույն նպատակը հենց այդպիսի աղբով մեր դպրոցականների ուղեղը լցնելն է, երկրորդ կարծիք լինել չի կարող։ Թող չփորձեն նորից մանիպուլացիաներով հանդես գալ, և քաջություն ունենան հայտարարեն, որ սխալվել են, և հաշվի առնեն քննադատությունները»,- ասաց Սրապիոնյանը։

Ինչ վերաբերում է ԲՈւՀ չընդունված դիմորդներին, Սրապիոնյանը նշեց, որ նախարարը կարող է ասել, որ դիմում-հայտը լրացնելու կետերը չեն կարդացել կամ սխալ են կարդացել, բայց, եթե չեն կարդացել, ապա հենց կրթական գերատեսչությունը պիտի բարձրաձայներ ու հրապարակեր։

«Նույնը վերաբերում է, չափորոշիչներին, եթե հրապարակել եք, կարդացել ենք քննադատում ենք, բարի եղեք ականջ դնել և հասկանալ, թե ինչու այս ամբողջ մտավորական համայնքը դուրս եկավ այս խնդրի դեմ։ Եթե նախարարը՝ նախարարական գիտակցություն ունենար, ամբողջ մտավորական համայնքին, ճանաչված գիտնականներին խավարամիտներ չէր որակի»,-ասաց Սրապիոնյանը։

Դասախոսի կարծիքով, այստեղ հստակ երևում է, թե ում միտքն է շատ խավար և ով է ավելի մտահոգ մեր երեխաների դաստիարակության գործում։

«Ֆեյքաշներին ժողովրդական լեզվով ասած «քսի տալը» նույնպես վկայում է այն ստոր վարվելակերպի ու գործելաոճի մասին, որը նախորդ օրվանից երևում է ամբողջ ֆեյսբուքյան իրականության մեջ։

Չափորոշիչներ մշակող այս նոր մասնագետները ուղղորդում են մեր գրականությունը։ Նախարարի ջահել-ջուհուլ մասնագտները վախեցած, բայց երբեմն արանք-արանք դուրս են գալիս և հայտարարում, որ իրենց մոտեցումը ճիշտ է։ Առնվազն կույր պետք է լինել, չնկատելու համար, որ հայոց մշակույթի տակ պայթուցիկ է դրված»,- ասաց բանախոսը։

Սրապիոնյանի խոսքով, իրենք փաստարկված նշում են, թե այս աղտոտ գրականությունն ինչ աղետալի հետևանք կարող է ունենալ հետագայում մարդկային հոգեբանության ձևավորման, դպրոցականի՝ սպունգի նման վերցնող հոգեբանության վրա։

«Իսկ այդ մասնագետները հայտարարում են, որ մենք հնացած ենք, շաբլոն ենք, չենք ընդունում։ Ես որևէ չափորոշիչ կազմողից չեմ լսել մեր բերած փաստարկների հակափաստարկը։ Թող բերեն, համոզիչ կերպով ներկայացնեն։ Հայտարարություն ցանկացած մեկը կարող է անել, բայց «ասում են»-ի մակարդակով չի լուծվում այնպիսի կարևոր խնդիր, ինչպիսին կրթականն է։ Մշակույթը պահելու խնդիրն է այստեղ։ «Ասում են»-ով չի, պիտի կարողանան ներկայացնել կոնցեպցիան, այն ծրագրային նպատակադրումը, որով իրենք առաջնորդվում են։ Նշում են, որ իրենց նպատակը վերլուծող աշակերտ դաստիարակելն է, առնվազ ահեթեթություն է նման բան ասելը»,- ասաց Սրապիոնյանը։

Նրա խոսքով՝ գրականությունը միայն տեքստ չէ, գրականությունը նաև հոգեբանություն է և գրականությունը հոգեկերտվածք ստեղծող իրողություն է։

«Տեքստ է հրապարակախոսությունը, տեքստ է նաև իրենց արտահայտած անհեթեթ մտքերի ամբողջությունը։ Հո չի կարելի համարել գրականությունը տեքստաբանություն։ Էս մի հասարակ բանն էլ չեն տարբերակում, գրականությունը՝ տեքստաբանությունից։ Ես ու իմ տեսակ մտածողները պարտավոր չեն իրենց համար ամեն օր դասախոսություն կարդալ»,- նշեց Սրապիոնյանը։

Նա ասաց նաև, որ դասախոսություն կարդում են որոշակի մտածողություն ունեցող մարդկանց համար, իսկ իր կարծիքով, այդ մարդիկ կայուն քարացած մտածողություն ունեն, հայտնի հիվանդների նման՝ կայուն, ծանր վիճակ։

«Նախարարության լռությունը քննադատության հանդեպ պայմանավորված է քաղաքականությամբ, որովհետև ինչքան իրենք խոսեն, այնքան բոցը, կրակը արծարծվում է, իսկ իրենք գլխացավանքից հեռու գնում են իրենց մութ նպատակների հետևից։ Սա հաստատ ինչ որ կենտրոնից թելադրվող պարտադրվող քաղաքականություն է, որովհետև դուք չեք կարող գտնել մի ազգ, որի առաջին նախադասությունը եղել է «ճանաչել զիմաստութիւն եւ զխրատ, իմանալ զբանս հանճարոյ»։

Սա կոդ է, սա գենետիկայի մեջ ներմուծված դատողություն է, որը հայ մարդուն դարձրել է գրքագերի։ Ես ինձ իրավունք եմ վերապահում ասել, որ քանդում են Մաշտոցի կողմից ներդրված գենը, որպեսզի հայ ժողովուրդը հեռանա գրքից, սովորելու մտքից»,- ասաց Սրապիոնյանը։

Նա ընդգծեց, որ եթե նախարարությունը սա անվանում է բարեփոխում, ու եթե նախարարությունը կարծում է, որ Հայաստանի գիտնականների այն վիթխարի խավը, որն ամենատարբեր առիթներով ու ամենատարբեր ձևերով հայտնել է իր անվստահությունն այս ծրագրերին ու այս ծրագրերի վտանգավորության մասին, հակագիտական, հակամանկավարժական հակահոգեբանական որակների մասին ու եթե նախարարությունը գտնում է, որ քննադատողների կողմից դա չարակամություն է, նախարարությունը մտածելու և սեփական ինքնությունը ճանաչելու խնդիր ունի, նախարարությունը՝ ղեկավարողի գլխավորությամբ։