Թուրքիայի հավակնությունները հիմնված են համամարդկային արժեքներին հակասող դրույթների վրա, ուստի չեն կարող համընկնել աշխարհի այն պետությունների շահերի հետ, որոնք դավանում են համամարդկային արժեքներ: Այս մասին Tert.am-ի հետ զրույցում ասաց թուրքագետ Ռուբեն Մելքոնյանը՝ անդրադառնալով Արցախի դեմ սանձազերծված պատերազմում Թուրքիայի մասնակցությանը:

Նա ընդգծեց՝ Հայաստանն ու Արցախը՝ որպես համամարդկայի արժեքների առաջամարտիկ, պաշտպանում են այն արժեքները, որոնք հատուկ են քաղաքակրթությանը: «Կարող ենք փաստել, որ սա թուրք-ադրբեջանական տանդեմի պատերազմն է՝ ուղղված հայությանը, որում Թուրքիան ներգրավել է ոչ միայն իր բանակային հիմնական ստորաբաժանումները, ոչ միայն վարժեցրել և օգտագործում է իր ներուժը՝ ադրբեջանական բանակի ուղղորդման և ղեկավարման առումով, այլև ընդգրկել է ահաբեկչական խմբավորումներին, որոնք վերածվել են Թուրքիայի բանակի մի ստորաբաժանման, ինչի համար էլ վստահորեն կարող ենք ասել, որ Թուրքիան վարում է ահաբեկչական պատերազմ՝ բնորոշ ահաբեկչական կառույցների ոճին»,-նշեց Մելքոնյանը:

Նրա խոսքով՝ թեև պատերազմում և՛ քաղաքական, և՛ ռազմական ոլորտներում Թուրքիայի ներգրավվածությունն առաջին օրվանից ակնհայտ և անթաքույց էր, սակայն այսօր տեսնում ենք դրա ավելի կոնկրետ ապացույցները, երբ թուրքական քաղաքական վերնախավը՝ բացառությամբ երկրի նախագահի, նաև ֆիզիկապես է ներկա Ադրբեջանում և ղեկավարում է ահաբեկչական պատերազմը:

Ըստ թուրքագետի՝ ակնհայտ է, որ այժմ կատարվողն ունի ռեալ քաղաքական ենթատեքստ, և Թուրքիայի ներգրավավծությունը շատ ակնհայտ քաղաքական շահեր է ենթադրում: «Դրանցից առաջինը Թուրքիայի դերի փոփոխությունն է տարածաշրջանում և աշխարհում, և երկրորդ՝ Թուրքիայի ռազմական ներկայության ընդլայնումը աշխարհի տարբեր երկրներում, տվյալ պարագայում՝ Հարավային Կովկասում: Աշխարհի այլ խաղացողներ, հատկապես՝ տարածաշրջանում կոնկրետ ազդեցություն ունեցող պետությունները պետք է հասկանան, որ իրենք, գոնե առաջնորդվելով իրենց պետական շահերով, այն է՝ փորձելով հակակշռել Թուրքիայի՝ ավելի ագրեսիվացող նկրտումները, կարող են անուղղակի սատար կանգնել քաղաքակրթության համար պայքարին»,-ասաց նա՝ վստահություն հայտնելով, որ տարբեր պետություններ շատ հստակ գիտակցում են, որ Թուրքիայի՝ օրեցօր ավելի ագրեսիվացող նկրտումները, տարածաշրջանում նրա դերակատարման մեծացման փորձերն ուղիղ համեմատական են իրենց շահերին:

«Մեր դաշնակից ՌԴ-ն առաջնային թիրախ է այս ագրեսիվացող նկրտումների շրջանակներում: Ռուսական որոշ շրջանակներ հստակ արձանագրում են, որ Թուրքիայի այս քայլերն ուղիղ մարտահրավեր են ռուսական շահերին: Մեր ու մեր դաշնակիցների առաջնահերթությունները տարբեր են՝ մենք պայքարում ենք հանուն մեր պետականությունների գոյության, հերթական ցեղասպանության կասեցման, քաղաքակրթության պահպանման, իսկ մեր դաշնակիցները գոնե պետք է պայքարեն իրենց ազդեցությունը ստվերող գործընթացների դեմ: Թուրքիան ամենաառաջնային սպառնալիքն է քաղաքակրթությանը և տարբեր պետությունների միջև գոյություն ունեցող հավասարակշռություններին»,-ասաց թուրքագետը:

Ըստ Մելքոնյանի՝ աշխարհի արձագանքը ստանդարտ է՝ փորձում է չտեսնել այն, ինչ ակնհայտ է: «Նրանք փորձում են «ջայլամի քաղաքականություն» վարել, չտեսնել այն սպառնալիքը, որ կա: Այս քաղաքականությունն ունենում է իր հետևանքը՝ չտեսնելով քիչ հեռու կանգնած սպառնալիքը՝ այն տեսնում են իրենց մայրաքաղաքներում՝ Փարիզում, Վիեննայում և այլուր»,-ասաց նա՝ հավելելով, թե քաղաքակիրթ աշխարհը պետք է համախմբվի Արցախի դրոշի ներքո՝ պայքարելու ահաբեկչության դեմ:

«Մենք պետք է աշխարհին փորձենք ներկայացնել, որ հայ զինվորը, կանգնելով Արցախի սահմանին, իրականացնում է պայքար հանուն քաղաքակրթության: Արցախի սահմանին կանգնած զինվորը միևնույն ժամանակ կանգնած է Փարիզի, Վիեննայի և այլ քաղաքների սահմաններին: Աշխարհը պետք է սա գիտակցի»,-նշեց նա՝ միևնույն ժամանակ ընդգծելով, թե ինքն այդ առումով լավատես չէ և կարծում է՝ աշխարհը շարունակելու է չտեսնել կատարվողն ու «վարդագույն ակնոցով» նայել իրականությանը, որը գնալով ավելի դժգույն և ավելի դաժան է դառնում: «Մենք չպետք է հույս դնենք աշխարհի արձագանքների վրա, պետք է շարունակենք մեր առաքելությունը՝ իրականացնել հակաահաբեկչական պատերազմ»,-նշեց թուրքագետը:

Անդրադառնալով Թուրքիայում բնակվող հայերին՝ Մելքոնյանն ընդգծեց, որ քաղաքական տիրույթում սկսվող գործընթացները, որոնք ուղիղ կամ անուղղակի վերաբերում են Հայաստանին և հայությանը, բացասաբար են ազդում Թուրքիայում բնակվող հայերի վրա, ինչը ևս մեկ անգամ ապացուցում է, որ այդ հայերը թուրքական պետության կողմից ընկալվում են ոչ թե որպես քաղաքացիներ, այլ ավելի շատ որպես պատանդներ: «Ներկայումս էլ այդ միտումը չի փոխվել, և Թուրքիայում բնակվող, այդ երկրի քաղաքացի կամ այնտեղ գտնվող հայերը ընկալվում են որպես թիրախներ:

Իմ ունեցած տվյալներով՝ նրանք այս պահին կիսաահաբեկված վիճակում են, քանի որ հերթական անգամ բախվել են ահաբեկչական պետության և նրա կողմից հակաքաղաքակրթական դարձած հասարակության բացահայտ և քողարկված սպառնալիքների թիրախ»,-ասաց Ռուբեն Մելքոնյանը: