Կատալոնական «Բարսելոնան» այս տարի չի շտապում տրանսֆերներ անել՝ կապված ակումբի նախագահի ընտրության և ֆինանսական լուրջ խնդիրների հետ։ Ակումբը սովորաբար տրանսֆերային պատուհանների նյուզմեյքերներից է, բայց այդ տրանսֆերները ոչ միշտ են հաջողակ։

Սկսենք, սակայն, հաջողներից։

Մասկերանո, կիսապաշտպան, «Լիվերպուլ – Բարսելոնա», 2010թ.

2010-ի ամռանը «Բարսելոնան» Մասկերանոյին գնեց «Լիվերպուլից» 20 միլիոն եվրոյով (նույնիսկ այն ժամանակվա ստանդարտներով այդպիսի ֆուտբոլիստի համար այդ գումարը ծիծաղելի է): Բանակցությունները շատ բարդ էին, բայց կատալոնացիներն ավելի համառ էին, ինչը զուր չէր:

Արգենտինացին ձեռք է բերվել որպես կիսապաշտպանության խաղացող` Չավի – Բուսկետս – Ինիեստա եռանկյունու ռոտացիայի համար: Բայց Խոսեպ Գվարդիոլան՝ այն ժամանակ կատալոնացիների գլխավոր մարզիչը, ուներ իր գաղափարները Մասկերանոյի ճիշտ օգտագործման վերաբերյալ:

Մարզիչը նրանից ստեղծեց «ունիվերսալ զինվոր»՝ վերջինիս մեջ սերմանելով հմտություն պաշտպանության կենտրոնում խաղալու համար: Հետո թիմի ավագ Կառլես Պույոլը անկայուն էր և ավելի ու ավելի հաճախ էր տառապում վնասվածքներից: Իսկ «Բարսային» անհրաժեշտ էր լավ, աշխատասեր խաղացող պաշտպանության կենտրոնում:

Նա ժամանակավորապես խաղում էր այնտեղ՝ փոխարինելով Պույոլին, և երբ նա ավարտեց ելույթները թիմում, Մասկերանոն զբաղեցրեց նրա տեղը: Ավելին, բավականին հաջողությամբ մինչ «Բարսելոնայում» նրա ելույթների ավարտը։

Ժորդի Ալբա, ձախ պաշտպան, «Վալենսիա – Բարսելոնա», 2012թ.

«Բարսելոնան» գնեց նրան «Վալենսիայից» 12 միլիոն եվրոյով: Ժորդին անմիջապես դարձավ «բլաուգրանայի» հիմնական ձախ պաշտպանը: Նրան ժամանակ պետք չէր ակումբին հարմարվելու համար, քանի որ նա թիմի աշակերտն էր՝ Լա Մասիայի շրջանավարտ:

Ալբան արդեն շատ մրցաշրջաններ է անցկացրել «Կամպ Նոուում»՝ ցուցադրելով ֆուտբոլի բարձր մակարդակ, արդյունավետություն ինչպես պաշտպանությունում, այնպես էլ հարձակման գծում՝ ի շահ իր թիմի:

Ժորդին դարձել է իր դիրքի ամենաարագ ու լավագույն ֆուտբոլիստներից մեկը: Եվ նրա կապը Լեո Մեսսիի հետ մահացու է «Բարսելոնայի» մրցակիցների համար:

Մարկ-Անդրե Տեր Շտեգեն, դարպասապահ, «Բորուսիա Մ» – «Բարսելոնա», 2014թ.

Կատալոնացիները գնեցին գերմանացուն 2014-ի ամռանը, 12 միլիոն եվրոյով: 2013-2014 մրցաշրջանի ավարտին հեռացած ակումբի լեգենդ Վիկտոր Վալդեսի փոխարինումը դարձավ հենց Տեր Շտեգենը:

Տեր Շտեգենը ընդամենը 22 տարեկան էր և համարվում էր իր սերնդի Գերմանիայի ամենատաղանդավոր դարպասապահներից մեկը, նա արդեն սկսում էր լավ խաղալ ոտքերով, ինչը և գրավեց «Բարսայի» սկաուտներին: Միանշանակ, այդ ժամանակ նրանք արդեն ինչ-որ բան գիտեին:

Նույն ամռանը «Բարսելոնան» ձեռք բերեց Կլաուդիո Բրավոյին «Ռեալ Սոսիեդադից», որը դարձավ հիմնական դարպասապահ իր փորձի շնորհիվ: Իսկ Տեր Շտեգենին վստահվեցին գավաթի և Չեմպիոնների լիգայի խաղերը, որտեղ նա և իր թիմը հասան եզրափակիչ և շահեցին այն: Այսպիսով, նա հարմարվում էր իր համար նոր ակումբում և երկրում:

Սա շարունակվեց երկու տարի, մինչև 2016-ին մեր հերոսի կարիերայում երկու շրջադարձային պահ եղավ: Մարկը ակումբին ընտրություն ներկայացրեց՝ ընտրեք ինձ, կամ Բրավոյին: Ի վերջո, նա նույնպես ցանկանում եմ շատ խաղալ և խաղադաշտում կարևոր հանդիպումներ անցկացնել իմ ակումբի համար:

Այդ ժամանակ Բրավոն արդեն 33 տարեկան էր, իսկ Մարկը՝ 24: Ավելին, «Մանչեսթեր Սիթին» և Գվարդիոլան իսկապես ցանկանում էին իրենց համար վերցնել չիլիացուն և նրան առաջարկել էին տեղափոխվել Անգլիա:

«Բարսայի» ղեկավարները թեթև սրտով բաց թողեցին և Տեր Շտեգենին դարձրեցին հիմնական դարպասապահ: Եվ նրանք չեն սխալվել, ինչպես ցույց է տալիս ֆուտբոլի ժամանակակից պատմությունը:

Իվան Ռակիտիչ, կիսապաշտպան, «Սևիլիա – Բարսելոնա», 2014թ.

«Բարսելոնան» 2014-ի ամռանը «Սևիլիայից» 20 միլիոն եվրոյով գնեց Իվան Ռակիտիչին:

Նա նախկինում երեք հիանալի մրցաշրջան էր անցկացրել անդալուզցիների հետ՝ նրանց հետ նվաճելով Եվրոպայի լիգայի գավաթը, ինչը և գրավել էկատալոնացիների ուշադրությունը: Ակումբում նրան տեսնում էին որպես խաղացող, որը կդառնա փոխարինող Չավիին, ով 34 տարեկան էր:

Իվանը հաղթահարեց այդ խնդիրը՝ վեց որակյալ մրցաշրջան անցկացնելով «Բարսայի» կազմում, դառնալով թիմի առաջատարներից, դառնալով շատ այլ մրցաշարերի հաղթող: Մի քանի լավ մրցաշրջանից հետո Ռակիտիչը վերադարձավ իր հարազատ «Սևիլիա»։

Պաուլինյո Բեզերա, կիսապաշտպան, «Գուանչժոու Էվերգրանդ – Բարսելոնա»

Ոչ ոք չհասկացավ Պաուլինյոյի տեղափոխությունը Չինաստանից Իսպանիա: Բոլորը հարցնում էին, թե ինչու «Բարսելոնան» այդպիսի ֆուտբոլիստ գնեց այդպիսի լիգայից: Նա արդեն 30 տարեկան էր: Բոլորը դեմ էին այս անցմանը, դրա մեջ տեսնում էին միայն բացասականը:

Բայց բրազիլացին փակեց բոլորի բերանը՝ անցկացնելով լիովին գերազանց մրցաշրջան, քան բոլորը կարող էին սպասել նրանից: Նա 2017-2018 մրցաշրջանում «Բարսելոնայի» կազմում անցկացրել է 34 հանդիպում և դարձել 9 գոլի հեղինակ:

Կատալոնական ակումբի հաջողակ տրանսֆերների մասին խոսելիս պետք է անպայման նշել նաև Լուիս Սուարեսին, Ֆրենկի դե Յոնգին և այլն։ Բայց նրանց մասին ավելի ուշ։

Վերջին տարիների ամենաանհաջող տրանսֆերներից մի քանիսը «Բարսելոնայի» համար

Ուսման Դեմբելե, հարձակողական ոճի աջ կիսապաշտպան,«Բորուսիա – Բարսելոնա», 2017թ.

Ուսմանի գալը պայմանավորված էր Նեյմարի կորստով: Եվ դա բավականին ցավոտ դուրս եկավ ակումբի համար: «Բարսելոնան» կորցրել է աշխարհի լավագույն կատարողներից մեկին:

Անհրաժեշտ էր նրա տեղը լրացնել նույն կարգի այլ խաղացողների օգնությամբ կամ շտապ գտնել մեծ պոտենցիալ ունեցող տաղանդավոր ֆուտբոլիստի։ Սա էր սխալը: Քանի որ ակումբը հիստերիայի մեջ ընկավ նման ծանր կորստից հետո: Եվ մտածելու ժամանակ չկար: Չնայած բավական էր, որ բոլորը նստեին ու հանգիստ մտածեին, թե ինչ անել Նեյի տրանսֆերից ստացված 222 միլիոն եվրոյի հետ:

Բայց ակումբը սկսեց խելագարորեն փոխարինող փնտրել: Նրանք ընտրեցին Կիլիան Մբապպեին, ով այն ժամանակ խաղում էր «Մոնակոյում» և որին ոչ ոք իրականում չգիտեր, և Ուսման Դեմբելեն, ով «Ռեննի» և «Բորուսիայի» համար մրցաշրջանում բավականին լավ խաղեր ուներ:

Կատալոնացիները վճարեցին 105 միլիոն եվրո՝ փոխհատուցման չափը, գումարած բոնուսները:

Եվ հետո սկսվեց:

Առաջին իսկ խաղերից մեկում նա լուրջ վնասվածք ստացավ, ինչը նրան խաղից դուրս թողեց վեց ամիս: Դրան հաջորդեց վերականգնման երկար գործընթաց:

Նա իր առաջին գոլը խփեց «Բարսայի» կազմում Չեմպիոնների լիգայում` «Չելսիի» դեմ խաղում, 1/8 եզրափակչում՝ ժամանումից ավելի քան վեց ամիս անց:

Ինչ պատահեց նրա հետ հետո, ինքներդ շատ լավ գիտեք: Վնասվածքից հետո վնասվածք, որի պատճառով նա դուրս չէր գալիս հիվանդանոցից, ֆիզիկական վատ վիճակ և խաղային վատ մարզավիճակ, վատ կարգապահություն և այլն: Այս ամենը խանգարեց նրան խաղալ ակումբում:

Նա երեխա էր: Մի երեխա, ով միանգամից ամեն ինչ ստացավ: Իհարկե, դրանից հետո նա ընդհանրապես դադարեց զարգանալ: Եվ ինչո՞ւ, ըստ էության, աշխատել ինքդ քո վրա, երբ արդեն ունես ամեն ինչ:

Միայն հիմա նա սկսեց խաղալ քիչ թե շատ: Ավելի քիչ վնասվածքներ կան: Նույնիսկ կատակում են, որ 3.5 տարվա ընթացքում առաջին անգամ նա 4 անընդմեջ հանդիպում է ունեցել ակումբի համար: Եվ դա ինչ-որ բան նշանակում է:

Նա սկսեց ավելի շատ աշխատել մարզման ժամանակ: Տեսնենք, թե ինչ կլինի հետո: Բայց սա «Բարսայի» դեռևս չարդարացված տրանսֆերներից մեկն է:

Զլատան Իբրահիմովիչ, հարձակվող, «Ինտեր Միլան – Բարսելոնա», 2009թ. 

Նա «Բարսելոնա» եկավ որպես աշխարհի լավագույն ռմբարկուներից մեկը: Նրա համար ակումբը վճարեց 46 միլիոն եվրո և տվեց Սամուել Էտոյին՝ իրենց լավագույն խաղացողներից մեկին, որը գնահատվում էր 20 միլիոն եվրո:

Մրցաշրջանի առաջին կեսին Իբրահիմովիչը աչքի ընկավ ավելի լավ, քան երբևէ: Նա գրեթե յուրաքանչյուր խաղում դառնում էր գոլի հեղինակ:

Ճիշտ մինչ մրցաշրջանի այս ժամանակահատվածում նա լավ էր գործում, մինչև որ տեղի ունեցավ մի կարևոր պահ: Մի պահ, որը շրջադարձային դարձավ Զլատանի կարիերայում Կատալոնիայում:

Մեսսին Խոսեպ Գվարդիոլային գրել է. «Դուք ընտրե՞լ եք նրան, ուրեմն ես պետք է հեռանամ»:

Պեպը Զլատանի դիրքում խաղացնում էր Մեսսիին։ Եվ այդ ժամանակից ի վեր շվեդը սկսեց խաղալ նրա հետ ոչ իր դիրքում: Եվ Լեոն սկսեց ավելի շատ ուշադրության արժանանալ և ավելի ու ավելի լավ խաղալ:

Դրանից հետո շվեդի վիճակագրությունը սկսեց վատթարանալ: Նրան դուր չեկավ այդ ամենը, նա սկսեց խորամանկ լինել, նրա հպարտությունն ու արժանապատվությունը վիրավորվեցին ու ջախջախվեցին այն բանից հետո, երբ Պեպը ուշադրություն հրավիրեց տղայի վրա, որը մի փոքր ավելի էր, քան 20 տարեկան:

Այս ամենը ծառայեց մարզչի և խաղացողի միջև հարաբերությունների վատթարացմանը: Շվեդը շատ վիրավորված էր Գվարդիոլայից: Եվ ապագայում նա իր հարցազրույցներում և ինքնակենսագրականում բավական համարձակորեն խոսեց նրա մասին:

2009-2010 թվականների մրցաշրջանից հետո «Բարսան» Իբրային վարձավճարով տրամադրեց «Միլանին»: Մեկ տարի անց, ընդհանուր առմամբ, նա վաճառվեց 24 միլիոն եվրոյով նույն «Միլանին»:

Այստեղ ամեն ինչ պարզ է: Մարզիչն ու խաղացողը իրար չէին հասկանում։ Հնարամիտ մարզիչը և նույնքան հնարամիտ խաղացողը համաձայն չէին իրար հետ: Այսքանը:

Պակո Ալկասեր, հարձակվող, «Վալենսիա – Բարսելոնա», 2016թ.

Ալկասերը Բարսելոնա եկավ 2016-ի ամռանը՝ որպես չղջիկների ու Իսպանիայի ազգային հավաքականի գլխավոր հարձակվող: Տրանսֆերի արժեքը կազմել է 30 միլիոն եվրո:

Նա երազում էր «կապտանռնագույն» շապիկի մասին, որի մասին խոսել էր մեկից ավելի անգամ: Եվ երբ հորիզոնում հայտնվեց իր երազանքների ակումբ անցնելու տարբերակը, նա միանգամից համաձայնվեց՝ զոհաբերելով իր ունեցած ամեն ինչը:

Պակոն գիտեր, թե ուր է գնում: Գիտեր, որ «Բարսայում» կան այնպիսի խաղացողներ, ինչպիսին էր Լուիս Սուարեսը, ում հետ մրցակցելը անչափ բարդ էր լինելու։

Իսպանացին պատրաստ էր լքել պահեստայինների նստարանը: Նա դրանից չէր ամաչում: Ալկասերը խաղադաշտ դուրս եկավ փոխարինման, խաղաց, փորձեց, գոլեր խփեց: Սա շարունակվեց մի քանի մրցաշրջան, մինչև հայտնվեց «Բորուսիան», որտեղ նա, փաստորեն, տեղափոխվեց: