Օրերս նախկին վարչապետ Հրանտ Բագրատյանը բացահայտեց հայ-ադրբեջանական սահմանային ճշգրտումների վերաբերյալ մի հուշագրի բովանդակություն. հենց այդ հուշագրի կարգավորումներից բխած հետևանքներն էին Սյունիքում, որ վարչապետը ձևակերպել էր «ցավոտ իրավիճակներ» արտահայտությամբ: Իսկ այդ «ցավոտ իրավիճակների» տակ պետք է հասկանալ մարդկային ճակատագրեր, անվտանգության լուրջ խնդիրներ, անվստահություն սեփական պետության հանդեպ: Ավելի ուշ տարածվեց նաև այդ հայտարարության լուսապատճենը, որտեղ սևով սպիտակի վրա գրված էր, որ 2020թ. դեկտեմբերի 18-ին հայկական զորքերը պետք է դուրս գան Կուբաթլուի և Զանգելանի շրջաններից, ավտոճանապարհի Գորիս-Դավիթ Բեկ տեղամասերում կոնկրետ կոորդինատներով ՀՀ ԱԱԾ սահմանապահ զորքերը հայկական կողմից և ԱՀ պետական սահմանապահ ծառայությունը ադրբեջանական կողմից դնելու են ուղեկալներ` ճանապարհից դուրս, ապա նաև՝ ՌԴ սահմանապահ մարմիններն ապահովելու են երթևեկության անվտանգությունը ճանապարհի վրա։

«Արդյոք Հայաստանի Հանրապետությունը և Ադրբեջանը, բացառությամբ նոյեմբերի 10-ի և հունվարի 11-ի հայտարարությունների, ունե՞ն ստորագրած որևէ փաստաթուղթ»,-երեկ կառավարության հետ հարցուպատասխանի ժամանակ գործադիրի ղեկավարից հետաքրքրվեց «Լուսավոր Հայաստան» խմբակցության պատգամավոր Կարեն Սիմոնյանը՝ անդրադառնալով նախկին վարչապետ Հրանտ Բագրատյանի հայտարարություններին: Ի պատասխան՝ փոխվարչապետ Տիգրան Ավինյանը, թերևս, հարցից խուսափելու համար, հիշեցրեց պետական գաղտնիքի մասին և չցանկացավ փակագծեր բացել: Պատգամավորն էլ իր հերթին՝ նշեց, որ «պայմանագիրը, հուշագիրը, միջազգային փաստաթուղթը կարող է ունենալ գաղտնի բովանդակություն, բայց ինքնին պայմանագրի փաստը չի կարող լինել գաղտնի»:

Նա կրկին դիմեց փոխվարչապետին՝ հետաքրքրվելով, թե նշված երկու հայտարարություններից բացի՝ կա՞ առանց ՌԴ միջնորդության այլ կնքված փաստաթուղթ: Տիգրան Ավինյանն արձագանքեց՝ ինքը տեղեկացված չէ առանց ՌԴ միջնորդության որևէ փաստաթղթի մասին. «Բացի այդ հայտարարություններից, որոնք արվել են, և փաստաթղթերից, որոնք ներկայացվել են, կա ևս մեկ պայմանավորվածություն վերաբերող ճանապարհահատվածին Դավիթ Բեկ-Գորիս հատվածում, ընդհանուր օգտագործման, քանի որ ճանապարհն այնտեղ վիճարկելի հատվածներով էր անցնում: Եվ դա կրկին միակ, բացի Ձեր նշած հայտարարություններից՝ միակ պայմանավորվածությունն է ինձ հայտնի»: «Պայմանավորվածություն» բառը, սակայն, չի արտացոլում այդ փաստաթղթի ողջ էությունը. 168.am-ի հետ զրույցում Կապան համայնքի ղեկավար Գևորգ Փարսյանը հստակեցրեց. «Դա պայմանավորվածություն չէ, դա կոնկրետ գրավոր կնքված համաձայնագիր էր, և ասեմ, որ Գորիս-Դավիթ Բեկ ճանապարհահատվածը չի ինձ հատկապես հետաքրքրում, այլ առաջին կետը, որտեղ նշված է, որ դեկտեմբերի 18-ին հայկական զորքերը Զանգելանի և Կուբաթլուի շրջանից պետք է դուրս գան:

Այսինքն՝ այն ամենի մասին, որ մենք երկար խոսել ենք, բարձրաձայնել ենք, որ մեր անվտանգության գոտիները զիջեցինք, փաստորեն պարզվեց, որ վարչապետը, որ ասում էր՝ կար բանավոր փոխըմբռնում այդ կապակցությամբ, այդքան էլ այդպես չէր. դա ոչ թե բանավոր փոխըմբռնում էր. այլ կոնկրետ գրավոր հուշագիր էր՝ կնքված եռակողմ: Եվ այդ հուշագրի համաձայն՝ մենք դեկտեմբերի 18-ին զիջեցինք այդ դիրքերը»: Նա նշեց, որ հուշագրի մասին տեղեկացել է դեռևս հունվար ամսին, իսկ մարզում տեղի ունեցող գործընթացները, որոնց վերաբերյալ ամիսներ շարունակ բարձաձայնել են, կարգավորվել են հենց այդ հուշագրով. «Գորիսից Որոտան ճանապարհահատվածը, Շուռնուխի հատվածները, Թասի ոլորանները, 21 կմ հատվածը… այդ բոլորը կարգավորում են այդ հուշագրով»: Հարցին, թե ինչպես են Սյունիքում վերաբերվում պետության ղեկավարների կողմից փաստացի ձեռք բերված գաղտնի համաձայնություններին, Կապան համայնքի ղեկավարը պատասխանեց. «Շատ բացասական ենք վերաբերվում, շատ վատ ենք վերաբերվում, ինչի՞ մասին է խոսքը։ Փաստորեն, մեր հետևում կնքվում են հուշագրեր, որոնց մասին չի բարձրաձայնվում, չի լուսաբանվում, չի ներկայացվում, և մենք դրա մասին իմանում ենք ամիսներ հետո: Դրա համար մեզ մոտ անընդհատ հարց է առաջանում՝ կարո՞ղ է՝ էլի ինչ-որ մի բան կա կնքված, համաձայնեցված, որի մասին էլի մենք պետք է անակնկալի գանք»:

Աղբյուրը՝ 168.am