Երեկ տեղի ուենցավ Հայաստանի վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի եւ ՌԴ նախագահ Վլադիմիր Պուտինի հեռախոսազրույցը։ ՀՀ վարչապետի պաշտոնական կայքում հրապարակված հաղորդագրությունը եւ Կրեմլի կայքում հրապարակված հայտարարությունը այս հեռախոսազրույցի մասին եթե համեմատենք, կտեսնենք որ կան բավականին տարբերություններ։ Նախ, հայկական կողմի հայտարարության մեջ հատկապես ուշադրություն է դարձվել ռազմագերիների վերադարձի խնդրին․ «Մասնավորապես, ընդգծվել է ռազմագերիների, պատանդների և պահվող այլ անձանց շուտափույթ վերադարձի կարևորությունը: Հայկական կողմը մտահոգություն է հայտնել, որ Ադրբեջանը լիարժեք չի կատարում համատեղ հայտարարության տվյալ կետի պահանջները»,- կարդում ենք հաղորդագրության մեջ։Կրեմլի տարածած հայտարարության մեջ սակայն, պարզապես ասված է, որ քննարկվել են 2020 թվականի նոյեմբերի 9-ին Ղարաբաղի մասին ստորագրված եռակողմ հայտարարության եւ 2021 թվականի հունվարի 11-ին Մոսկվայում տեղի ունեցած եռակողմ հանդիպման արդյունքում ձեռք բերված պայմանավորվածությունների պրակտիկ ասպեկտները։ Ռուսական կողմի հայտարարությունում ռազմագերիների վերադարձի խնդրին ակցենտացիա չկա։ Եվ սա հետաքրքիր է։

Բանն այն է, որ երեկ Նիկոլ Փաշինյանը գրեթե գաղտագողի այցելել էր Գյումրի, հանդիպել շիրակցի ռազմագերիների հարազատների հետ։ Հանդիպումն անցել էր փակ ռեժիմով։ Պարզվում է, որ հանդիպումը անցել է բավական լարված հուզական մթնոլորտում։ Ռազմագերիների ծնողները, հարազատները պահանջել են զանգահարել Վլադիմիր Պուտինին։ Այս պահանջից ելնելով էլ Նիկոլ Փաշինյանը զանգահարել է Պուտինին։

Դատելով ռուսական կողմի հայտարարությունից, տեղի է ունեցել զրույց, որի ընթացքում հնարավոր է, որ Փաշինյանը ներկայացրել է Գյումրի այցը, հանդիպումը ռազմագերիների հարազատների եւ ծնողների հետ, կարեւորել նրանց շուտափույթ վերադարձը։ Այսինքն, թե՝ կոնկրետ առանձին քննարկում իր եւ Պուտինի միջեւ հատուկ ռազմագերիների հարցով չի եղել։ Մենք ավելի հակված ենք հավատալու ռուսական կողմի հայտարարությանը, որովհետեւ 44-օրյա պատերազմում հայկական պաշտոնական լրատվությունը ապացուցեց, որ արժանի չէ վստահության, քանի որ տարածվում էր այդ ժամանակ պաշտոնական մակարդակով սուտ եւ կեղծիք սկսած հենց Նիկոլ Փաշինյանի կողմից։

Այս ամենից դուրս գալով, կարող ենք ասել, որ պարզապես Փաշինյանը հերթական անգամ փորձում է մոլորեցնել, կամ «ֆռռացնել» գերիների հարազատներին ու ծնողներին, տպավորություն ստեղծելով, որ զբաղվում է գերիների խնդիրներով, մինչդեռ իրականում Հայաստանի վարչապետի աթոռից կառչած անձը ըստ էության որեւէ «երեսատեղ» չունի գերիների հարցով Պուտինի հետ քննարկում անելու, եւ գերիները, ինչպես Հայաստանում ՌԴ դեսպան Սերգեյ Կոպիրկինն է նշել, գտնվում են Ռուսաստանի նախագահի անմիջական ուշադրության դաշտում եւ վերադարձվում են այնքանով, որքանով դա հաջողվում է անել Մոսկվա-Բաքու բանակցությունների արդյունքում, եւ նաեւ դատելով արդեն ռուսական կողմի հայտարարություններից, գերիների հարցով բանակցությունները բավականին բարդ կերպով են ընթանում առաջ։

Այսինքն, թե՝ գերիները վերադարձվում են Պուտինի «շնորհքով» եւ ոչ ամենեւին Փաշինյանի։ Իհարկե այս ամենը բավական ցավալի է, սակայն ստացվում է այնպես, որ Հայաստանի քաղաքացիները արդեն Պուտինի հետ պետք է հույսեր կապեն իրենց խնդիրների լուծման համար։