«Կապսի ջրամբարը կկառուցվի, եւ Ջրաձոր գյուղը կտեղափոխվի: Կապսի ջրամբարի հետ կապված հարցը մեզ ուղեկցում է խորհրդային տարիներից սկսած: Քննարկվել է գրեթե բոլոր կառավարությունների օրոք: «ՀՀ»-ն այն քննարկել է Ախուրյանի ջրային պաշարների արդյունավետ կառավարման համապատկերում:

Ինչ ճանապարհ է անցել այս խնդիրը, երբ է սկսվել դրա կառուցումը, ինչու է անավարտ մնացել եւ հիմա ինչ է նախատեսվում ու ինչ կտա այն մեր երկրին: Փորձենք հնարավորինս հակիրճ ի մի բերել ամբողջ պատմությունը:

Սա անավարտ ջրամբար է Շիրակի մարզում՝ Ախուրյան գետի աջ ափին, Կապս գյուղից 2 կմ դեպի հյուսիս։ Ջրամբարի շինարարությունը դեռ 1985 թ. է սկսվել: Եվ տարիներ շարունակ՝ մինչեւ 1989 թ. սկիզբը, շինարարությունն ըստ ժամանակացույցի արվել է: 1988 թ. երկրաշարժից հետո շինարարության տեմպը թուլացավ եւ վերջնականապես կասեցվեց 1993 թ.: Այն ժամանակ, երբ պատվարի բարձրությունը հասցվել էր 20 մ-ի: Ի դեպ, նախագծային 73 մ էր նախատեսված: Շինարարության նշյալ ժամանակահատվածում կառուցվեցին ջրամբարի վերին անջրպետը, շինարարական թունելը, իրիգացիոն թունելը, պատվարի կիրճային մասի հատվածը, աջ ու ձախ մասերի պատնեշների որոշ հատվածներ, նաեւ ցեմենտավորման մասնակի աշխատանքներ էլ էին արվել։

2013-ից Կապսի ջրամբարը որոշվեց վերականգնել: Գործընթացը պարբերաբար ձգձգվեց: Բոլոր ձգձգումներից հետո ջրամբարի շինարարության մեկնարկը հայտարարվեց 2020թ.: Հետո կրկին ձգձգվեց՝ եւս մեկ տարով…»:

Արմենուհի Մելքոնյան

     

  Նյութն ամբողջությամբ կարդացեք «Հայաստանի Հանրապետություն» օրաթերթում