Մեր երկրի անվտանգությունը սպառնալիքի տակ է առաջին հերթին այն պատճառով, որ պետական ինստիտուտները ոչնչացված են կամ դրա ճանապարհին։

Այս պայմաններում պետական մեքենան աշխատում է խիստ խափանումներով, պետական կառավարման համակարգը ծառայեցվում է նեղ խմբային շահերին, հակառակվողներն անկասկած պատժվել/ելու են։

Բայց սա չի կարող երկար շարունակվել, որովհետև նման իրավիճակներում հայտնված համակարգերը վաղ թե ուշ փլուզվում են։

Իշխանությունն այդ գործընթացն իր քայլերով արագացնում է, այն կարող է հավելյալ թափ հավաքել հանրային վարքագծի փոփոխությամբ պայմանավորված։

Իշխանությունը պետք է սթափ դատի ու գիտակցի իր քայլերի հետևանքները ողջ խորությամբ. ի դեպ, ասածս միայն որոշում կայացնողներին չի վերաբերվում, նաև գործիքի, կատարողի դերում գտնվողներին։

Տիգրան Աբրահամյան